1 augustus

Vandaag stonden er nog een paar kleine dingen op de planning. De kabelboom komt erg dicht bij het handremmechanisme. Het is even prutsen, maar met enige moeite maak ik de kabelboom wat hoger vast. Hierdoor is het risico dat de kabelboom het handremmechanisme raakt verdwenen. Het kalibreren van de snelheidsmeter levert meer problemen op; de snelheidmeter blijft een véél te lage snelheid aangeven. Het wijzigen van de afstand tussen de sensor en de bouten van de homokineet die de sensor moet detecteren helpt niet. Ten einde raad bel ik met Westfield. Net voordat ze opnemen roept Martin dat hij al weet waar 't aan ligt...

    5025       0010111010
    5082       0010111101
    5140       0011000000
    5200       0011000011
    5260       0011000110
    5320       0011001001

De snelheidsmeter wordt gekalibreerd door een 10-tal dipswitches zodanig in te stellen dat de snelheidsmeter weet hoeveel pulsjes hij krijgt van de sensor in één mijl. Links staat een klein deel van de lijst als voorbeeld. De snelheidsmeter van mijn auto krijgt ongeveer 5070 pulsen per mijl. Dus stel ik in: 0010111101. Martin ziet dat er onderaan de pagina een opmerking staat:
  Switch order in table are 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1
AAARGH !! Ongelofelijk, maar waar. We stellen 1011110100 in en de snelheidsmeter werkt !! Martin, nogmaals bedankt voor je oplettendheid !!

Nu is het dus echt gebeurt. De auto heeft een mooie plaats gekregen in de showroom van Mega Sportscars in Lelystad. Maandag vertrekken Serge en ik naar Engeland voor de keuring. Als alles vlotjes verloopt heb ik in Engeland nog genoeg tijd om de auto aan te melden bij de DVLA én direct weer af te melden voor export. Als dat lukt kan ik donderdag (nadat ik de auto in de verzekering heb, een engelse kentekenplaat heb laten maken én een afspraak gemaakt heb bij de RDW voor de keuring om het kenteken over te schrijven) rijden !! Vanmiddag nog even een klein stukje geprobeerd op de weg, helemaal super !!

4 augustus

Na twee dagen onrustig heen en weer lopen en af en toe doelloos in de garage rondlopen zijn Serge en Bertram vanochtend vertrokken. De auto werd tot aan de nok toe volgebouwd met gereedschap en eten voor de mannen. Het zal ze aan weinig ontbreken.

Vanochtend rijden ze eerst naar Lelystad om de Westfield daar op te halen.
Van daaruit gaan ze naar Hoek van Holland, vanavond rijden ze meteen door naar Shrewsbury, de plaats waar de keuring is. Morgen vroeg om 8.00 begint de keuring, voordien willen ze niet te ver meer hoeven te rijden. De SVA keuring is niet in 5 minuten achter de rug, ze worden daar een paar uur bezig gehouden. Ze hebben zoveel gereedschap meegenomen om er voor te zorgen dat als er daar iets afgekeurd wordt ze dat meteen kunnen verhelpen. Omdat ik morgen aan het werk ben kun je voor actuele informatie het beste kijken op de site die Serge gemaakt heeft om iedereen op de hoogte te houden, klik hier! Je kunt zelf ook een bericht achterlaten voor Bertram en Serge: vooral doen!!!

Onderweg worden we ingehaald door een Mini Cooper S met Martijn achter het stuur. Vlakbij Hoofddorp stoppen we even om ons nog wat extra moed in te laten spreken.

Tegen 13:00 komen we in Hoek van Holland aan. Na 5 minuten kunnen we al aan boord. Net als op de parkeerplaats bij Hoofddorp ook hier weer veel belangstelling. Dit keer van twee heren van Stena Line die ons aanwijzen waar we de auto mogen neerzetten. Hier moeten we maar aan wennen lijkt me, zal nog wel eens vaker gebeuren. Na een weinig spannende overvaart arriveren we in Harwich vanwaar we ons in de richting van Shrewsbury begeven.

Tegen 01:00u zijn we beide erg moe, het autorijden zat en de tank is leeg. We zitten nog een mijl of 20 voor Shrewsbury, en bij het tankstation is een hotel. Van de medewerkster van het hotel mogen we de auto pontificaal voor de deur neerzetten, lekker in het zicht van haarzelf en de bewakingsmedewerker..

5 augustus

Gisteravond zijn Serge en Bertram doorgereden tot net voor Shrewsbury, bij een tankstation zagen ze ook een soort motel en daar konden ze de auto netjes bewaakt en in het zicht van de receptie achterlaten.

Toen ze aankwamen op het SVA terrein moest eerst de motor warm draaien en inremmen. Omdat het terrein niet erg groot was moest Bertram steeds kleine rondjes rijden. De inspecteur zag Bertram rijden en het viel hem onmiddellijk op dat het vertrouwen van Bertram steeds groter werd omdat hij steeds harder begon te rijden. Hij vertrouwde Serge toe: "He's building confidence....." en dat was absoluut nodig! Op hetzelfde moment was er iemand die met een Cobra de test in moest, het is Bertram en Serge zelfs opgevallen dat die man nog zenuwachtiger was (zou dat mogelijk zijn???).

Na de rondjes werd meteen een emissietest gedaan: geen problemen! Hè, hè het eerste deel is achter de rug....

Toen vroeg de inspecteur of Bertram hoogtevrees had (!!!???) want hij moest met de auto en al op de brug om de handrem aan te trekken en om de wielen te kunnen draaien.

Vervolgens deed hij een algemene inspectie van de onderkant van de auto. Ook weer allemaal helemaal perfect.

Toen was de buitenkant van de auto aan de beurt: de koplampen moesten iets bijgesteld worden. Geen probleem! Na de verlichting was de scherpe randen test aan de beurt. Ze doen dat met een bal waarmee ze kijken of scherpe randjes kunnen vinden. De achterkant van de neus bleek iets te scherp te zijn. Bertram en Serge konden dit makkelijk oplossen.

Vervolgens werd de hoogte van de bovenste bevestigingspunten van de gordels gemeten. Ik wist dat dit een beetje krap was; ik had een berg ringen bij me waarmee ik de ophangpunten kon verhogen. Dit bleek niet nodig, de hoogte was "spot on" volgens de inspecteur

Toen leek er een probleem te ontstaan bij de remmen. De ene voorrem had meer remkracht dan de andere. Bertram zag dat de auto scheef op de remmenbank stond. Toen hij de inspecteur daar op wees zij deze volmondig: "Godverdomme, you say that in Holland don't you??" Hij kon moeilijk in een links gestuurde auto rijden en had dus per ongeluk de auto scheef op de bank gezet!

Bij het meten van de snelheidsmeter bleek deze een te hoge snelheid aan te geven. Omdat Bertram daar in Nederland al mee aan het pielen was geweest zou hij dat zo op kunnen lossen.

De daaropvolgende geluidstest (98.2 dB is BTW een boel herrie !!) en rondje rijden door de inspecteur leverden geen problemen op! Dus snel de snelheidsmeter juist instellen. Je krijgt namelijk maar 1 kans om iets te herstellen. Stuur er af. Dashboard demonteren en een nieuwe cijfercode er in zetten. Dashboard weer in elkaar. Testen: oeps verkeerd geredeneerd. De snelheidsmeter gaf nu heel veel te veel aan. Officieel was de Westfield nu afgekeurd maar omdat de inspecteur de auto zo ontzettend strak in elkaar vond zitten mochten ze nog een keer het stuur er afhalen, dashboard demonteren...3% te weinig... Bertram vertelde dat hij op dat moment zich zelf met een afgekeurde auto zag terug rijden.... Ze mochten nog een poging doen: de snelheidsmeter geeft nu te veel aan maar het is net in (of in de buurt van) de marge gebleven.

De inspecteur wilde niet mee naar de pub...... dus zijn Bertram en Serge maar naar Westfield gereden, ze kregen de felicitaties John Moss en Mark Walker. Het bleek dat ze de auto nog niet konden registreren omdat hij niet verzekerd was. Maar hij kon nog niet verzekerd worden omdat ie nog niet geregistreerd was! Zij regelen, hopelijk, deze week nog de registratie. En dan kunnen we RIJDEN!!!

6 augustus

Na een lange terugreis zijn we rond 20:00u weer thuis. Moe, maar voldaan. Marieke heeft de rode loper in de garage uitgerold en de garage versiert met ballonnen en slingers. Een super thuiskomst !!

8 augustus

Na de (in-) spannende reis naar Engeland is het nu afwachten tot de registratie van mijn auto in Engeland verwerkt is. Gelukkig weet ik altijd wel een klusje te vinden... Eerst de auto maar eens goed schoongemaakt. Tijdens het opwarmen van de motor en de remmen op het SVA terrein zijn er nogal wat kleine steentjes in het interieur terecht gekomen. Om te voorkomen dat ik het vinyl beschadig haal ik deze als eerste eruit. Vervolgens krijgt de auto zijn eerste sopje. Hij ziet er na deze behandeling weer prachtig uit.

10 augustus

Het weekend besteed ik aan het verwijderen van alle SVA spullen. De koplampen kunnen weer een stukje naar beneden, de mist- en achteruitrijdlampen kunnen eraf en de richtingaanwijzer uitschakel unit kan er weer in. Kleine klusjes, maar toch wel tijdrovend. De fan voorzie ik van een diode. Ben benieuwd of de diode zwaar genoeg is; volgens de specificatie van de fan trekt deze behoorlijk wat stroom. Tenslotte vervang ik het doorvoerrubber voor de lambda kabel. De nieuwe doorvoer is wat ruimer, zo kan de kabel makkelijker wat ruimte krijgen als de uitlaat trilt of uitzet.

12 augustus

Sinds april dit jaar is een derde remlicht voor auto's verplicht. Ook voor mijn Westfield dus. Diverse Westfields hebben het derde remlicht bovenaan de body verzonken in de achterkant gemonteerd. Best een mooie oplossing, maar dat werkt alleen al je geen reservewiel hebt. Daar ik wel een reservewiel heb blijft er maar één fatsoenlijke oplossing over: onderaan de roll bar.

13 augustus

Typisch een klusje waar toch weer wat extra's te halen is. Het kost me ruim een uur, maar het kabeltje van het derde remlicht zit nu onzichtbaar weggewerkt. Allereerst maak ik een extra gaatje in de basis van de rolbeugel. Daarna een klein gaatje waar het kabeltje uit het remlicht komt. Met veel geduld friemel ik eerst een dun draadje door de rollbar, gevolgd door een steviger snoer. Hiermee trek ik tenslotte de draad van het derde remlicht door de rolbeugel heen. Het kabeltje komt normaal gesproken uit de achterkant van het remlicht naar buiten. Ik modificeer het geheel zodanig dat het kabeltje uit de bevestigingsvoet komt. Aansluiten doen we van 't weekend wel (als we dan nog niet rijden...)

19 augustus

Afgelopen zaterdag (16 augustus) zijn we bij Marten geweest om met een taartje te vieren dat de auto door de SVA gekomen is. Regelmatig met Westfield bellen leverde tot dusverre niet veel meer op als: "We weten het ook niet precies, maar je registratie moet binnen een paar dagen rond zijn". Zeer frustrerend om de Westfield feitelijk helemaal af in de garage te hebben staan en dan toch niet kunnen rijden. Vanmiddag kwam het verlossende antwoord: VO 02 NZM. Als een speer gebeld met Brezan om een paar kentekenplaten te laten maken. Vervolgens in de auto om zo snel mogelijk die kant op te komen; het is 30 minuten rijden vanaf m'n werk, het was 17:10 toen ik vertrok en Brezan gaat om 17:30 dicht. De foto hier rechts is het bewijs dat ik 't wel gehaald heb :-)

Onderweg naar de Brezan bel ik met de door mij al geselecteerde verzekeraar. Het kost een paar belletjes, maar dan is ook dat geregeld. Terwijl Marieke iets snels te eten maakt schroef ik de gele kentekenplaat achterop de auto. De witte plaat voor de voorkant is zo groot dat ik 'm niet kwijt kan. Laat maar zitten dan... Ik wil de weg op !!

Nu komt het moeilijkste: hoe omschrijf ik deze ervaring?? Het geluid, de snelheidsbeleving, de sensatie van het uitaccelereren van een bocht, de kick van het besturen van een auto die ik zelf gebouwd heb.... Ik vrees dat het me niet lukt om onder woorden te brengen hoe dat voelt. Laat  ik zeggen:

HÉÉÉÉÉÉÉÉÉL ERG GOED !!!

Maar da's dan een behoorlijk understatement.

24 augustus

Gisteren hebben we de eerste wat langere rit gereden. Best spannend, het vertrouwen in de auto moet nog groeien. De Westfield gedraagt zich op een enkele keer afslaan bij koude motor voorbeeldig. De DTA staat nog geprogrammeerd voor minimale emissie, beetje arm bij stationair dus. Als de verlichting aan is, de aanjager van de kachel loopt én de fan van de radiateur slaat net aan, dan is t bij stationair toerental gebeurt. Verder geen problemen.
Vandaag bezoek, iedereen wil even proberen. Ik rij 4 keer hetzelfde rondje, kan ik de bochten een beetje leren kennen.... Het vertrouwen begint te komen, en de motor heeft de eerste 500 km erop zitten.

30 augustus

Afgelopen dinsdag ben ik voor het eerst met de Westfield naar m'n werk gegaan. 's Middags even langs Car Creations gereden. Niets dan enthousiaste reacties en complimenten. Toch zijn er nog een paar zaken die ik voor verbetering vatbaar vind. Neem nou de remschijven voor. Ik heb deze schijven geperforeerd en het hart én de omtrek van een verfje voorzien. Na de allereerste wasbeurt begonnen de schijven al te roesten: in de gaten !! Verder stoort het rammelen van de remblokken in de raceklauwen me. De remblokken die je vind in "gewone" auto's worden met een veer tegen een aanslag geklemd. Op deze manier wordt rammelen van het remblok voorkomen.

Als eerste voorzie ik de binnenkant van de gaten in de schijf van een verfje. Ook de stuurarmen krijgen een likje verf. De stuurarmen zijn gesmeed uit staal en beginnen ook al voorzichtig bruin te worden. De stuurarmen maak ik zilvergrijs, de gaten in de schijven worden zwart. Ik voorzie de boven- en onderkant remblokken van een dun laagje siliconenkit. De remblokken dragen hier niet op, maar het voorkomt hopelijk wel het rammelen. Nu ik de wielen er toch af heb geeft ik deze een grondige schoonmaakbeurt.

Ik moet er erg aan wennen dat ik niet meer iedere avond met m'n auto bezig ben / kan zijn. Soms geeft dat een beetje een leeg gevoel. De tweede helft van deze week was het weer er ook niet echt naar om een een lekker stukje te gaan rijden. Het rijden met de Westfield is ècht super, maar het bouwen was iedere afzonderlijke dag een enorme uitdaging die niet met het rijden met de auto te vergelijken is.
Ik kan het niet laten om heel voorzichtig rond te kijken naar andere kits.....

Een paar voorbeelden, te beginnen met de GTM Libra. Dit is een hele bijzondere auto. Deze auto heeft namelijk een zelfdragende glasfiber carrosserie. Er worden veel Rover onderdelen gebruikt, zowel voor de ophanging als de aandrijflijn. In de Libra past een MG V6 die standaard 190 Pk @ 6500 rpm levert, koppel 245 Nm @ 4000 rpm. Meer vermogen is zeker een eis voor een volgende auto...

De Marlin 5exi is een spiksplinternieuwe kit, pas net op de markt. De auto op de foto heeft een nog ongeverfde roll bar. Ook deze auto gebruikt voornamelijk Rover onderdelen. Voor zover ik weet past de V6 niet in deze auto, maar de 2.0l Turbo wel (!) Gegevens over het maximale vermogen van deze motor heb ik nog niet kunnen vinden.

De K-1 Attack.

...

Tsja, daar wordt zelfs ik even stil van. Deze auto heeft een Honda Accord als donor. Het is mogelijk een Honda Accord motor in te bouwen, maar ook de Duratec ST220 V6 zou moeten kunnen passen !!! De kit wordt geproduceerd in Slowakije. Klein nadeel: de kit is nog niet leverbaar...